اشعار

شبی درمحفلی با آه وسوزی شنیدستم که مرد پاره‌دوزی چنین می گفت با پیر عجوزی گلی خوش بوی در حمام روزی رسید از دست محبوبی به‌دستم گرفتم آن گل و کردم خمیری خمیری نرم و نیکو چون حریری معطر بود و خوب و دل‌پذیری بدو گفتم که مشکی یا عبیری که از بوی دلاویز تو مستم همه گل‌های عالم آزمودم ندیدم چون تو و عبرت نمودم چو گل بشنید این گفت‌ و شنودم بگفتا من گلی ناچیز بودم ولیکن مدتی با گل نشستم گل اندر زیر پا گسترده پر کرد مرا با همنشینی مفتخر کرد چو عمرم مدتی با گل گذر کرد